"მე ვიცი, რას ნიშნავს იცხოვრო სამშობლოსთან ახლოს, მაგრამ მაინც, მისგან ძალიან შორს იყო", - საქართველოზე უკიდეგანოდ შეყვარებული ამერიკელი - ივან ველბერი თავის ემოციებს გვიზიარებს.
- როდის და რა მისიით ჩამოხვედით საქართველოში?
- 2013 წელს კოლუმბიის უნივერსიტეტი დავამთავრე - ბაკალავრის ხარისხი მაქვს პოლიტიკურ მეცნიერებაში. მოგზაურობა მჭირდებოდა თუნდაც იმისათვის, რომ წიგნში ნასწავლი კონცეფციები და თეორიები უკეთესად გამეგო საკუთარი გამოცდილებით. თავიდან ირანში წასვლა და სპარსული ენის ცოდნის განმტკიცება მინდოდა. თუმცა, იმის გამო, რომ ამერიკელი ვარ, იქ სწავლის ან მუშაობის უფლების მოპოვება გამიჭირდებოდა. მერე ტაჯიკეთში წავედი და იქ ყოფილი საბჭოთა კავშირის ქვეყნებით დავინტერესდი, რუსული ენა ვისწავლე. შემდეგ ყაზახეთსა და ყირგიზეთში ვიმოგზაურე. ვინც საქართველოში ნამყოფი იყო, ყოველთვის დიდი სიხარულითა და ენთუზიაზმით ლაპარაკობდა ამ ქვეყანაზე. იმანაც გამაკვირვა, რომ პოსტსაბჭოთა ქვეყნებში უამრავი ქართული რესტორანი იყო, ქართული კულტურა ყველგან ფიგურირებდა. ჰოდა, სურვილი გამიჩნდა, ეს "იდუმალი" ადგილი ჩემი თვალით მენახა: 2015 წლის თებერვალში საქართველოში ჩამოვედი პროგრამის - "ასწავლე და ისწავლე საქართველოსთან ერთად" ფარგლებში. ერთი სემესტერი ვცხოვრობდი სულხან საბა ორბელიანის დაბადების ადგილას, ტანძიაში. საქართველოში ცხოვრებამ კიდევ უფრო მეტად გამიმძაფრა სურვილი, თქვენს მომხიბვლელ ქვეყანაზე მაქსიმალურად ბევრი გამეგო. ეს ყველაზე სტუმართმოყვარე ქვეყანაა. ქართული კერძები უგემრიელესია, სადღეგრძელოები კი - ულამაზესი! საქართველო არის პეიზაჟებისა და პოეზიის ადგილი. აქ ცხოვრება ზეიმია. ამ მიწის ძარღვებში ღვინო ფეთქავს. ჩემი ამერიკელი მეგობრები დავღალე საქართველოზე ლაპარაკით.
- ქართველ ხალხზე რას გვეტყვით?
- იმ ოჯახის წევრებს, სადაც ვცხოვრობდი, ძალიან კარგად გავუგე. ჩვენ ერთად გავატარეთ უბედნიერესი დღეები. მათ იციან ჩემი ყველაზე მტკივნეული დანაკარგის შესახებ: ვიდრე საქართველოში ჩამოვიდოდი, ძმა დავკარგე. ჩემთვის რთულ პერიოდში მომიხდა აქ ჩამოსვლა, მაგრამ საქართველოში ხალხისგან იმდენად დიდი სიყვარული ვიგრძენი, რომ ამან გამაძლიერა. მე საქართველოში მყავს ახალშეძენილი ოჯახი, რომელსაც ვერასოდეს გადავუხდი საკადრის მადლობას იმ სიკეთისთვის, რაც ჩემთვის გააკეთეს.
- ყველაზე მეტად, ქართულ კულტურაში რა მოგეწონათ?
- უნიკალური კულტურა გაქვთ. თქვენი სუფრა, თავისი სადღეგრძელოებით, საოცრებაა. აქ გამოხატავენ ადამიანები თავიანთ გრძნობებს ალალად, ამერიკაში კი ასე არ ხდება - ხშირად ვმალავთ საკუთარ სიყვარულსა და ტკივილს. ამ გრძნობების გამოხატვა იქ შეიძლება, უცნაურად მოეჩვენოთ. ჩვენ ვერ ვაფასებთ, რა კარგია სხვებთან ერთად დროის ხარჯვა და გრძნობების გაზიარება, რაც ქართულ სუფრაზე ასე თვალსაჩინოა... ასევე, მოხიბლული ვარ საქართველოს მრავალფეროვანი ლანდშაფტით. ჰაერი ძალიან სუფთაა და წყალი იმდენად გამჭვირვალე, როგორიც ცა. ერთ დღეში შეიძლება ნახო ზღვა, მთები და ვენახები... ყველგან შეხვდებით ისტორიულ ძეგლებს, რაც დასაფასებელია.
- ქართულს რთულ ენად მიიჩნევენ. თქვენ არ გაგიჭირდათ სწავლა?
- რა თქმა უნდა, რთულია! უკვე თხუთმეტზე მეტი ენა სხვადასხვა დონემდე ვისწავლე, მაგრამ ქართული მართლა ყველაზე ძნელი აღმოჩნდა (ჯერ კიდევ ვსწავლობ!). გრამატიკა ძალიან რთულია. ამ წინადადების გამოთქმა: ჭრიჭინა ჭრიჭინებს ან ბაყაყი წყალში ყიყინებს, - ურთულესია! და მაინც, ქართული ენის სწავლა სასიამოვნოა, რადგან იცი, რომ ის საინტერესო, უნიკალური და ლამაზი კულტურის გაგებაში დაგეხმარება.
- როგორ ისწავლეთ მეგრული და სვანური?
- სინამდვილეში, მხოლოდ რამდენიმე სიტყვა ვიცი მეგრულად, მაგრამ აშკარად, ეს მეგრელებზე შთაბეჭდილების მოსახდენად საკმარისია! სვანური კი გაცილებით უკეთ ვიცი, რადგან რაღაც პერიოდი აქ სვანების გარემოცვაში ვცხოვრობდი. არსებობს მხოლოდ ერთი სვანური ენის შემსწავლელი წიგნი, რომელიც ქართულადაა დაწერილი! ჰოდა, ქართულით სვანურ ენას ვსწავლობდი და ჩემი სვანური ყოველთვის უარესი იყო, ვიდრე ჩემი ქართული.
- ამჟამად სად ცხოვრობთ?
- იელის უნივერსიტეტში საერთაშორისო და შედარებითი სამართლის სტუდენტი ვარ... ამჟამად, სტაჟიორი ვარ გაეროში - ვენაში. ერთ თვეში კი ბრაზილიის უზენაეს სასამართლოში, პრაქტიკანტი ვიქნები, მერე კი ამერიკაში სწავლის გასაგრძელებლად დავბრუნდები.
- რა გეგმები გაქვთ საქართველოსთან დაკავშირებით?
- აფხაზეთისა და სამხრეთ ოსეთის კონფლიქტებით ვარ დაინტერესებული. ბევრი ადამიანი, რომელიც ტანძიაში ცხოვრობს, სოხუმიდანაა. პირადად მე, მაიამიდან ვარ, დედაჩემი და მისი ოჯახი კი კუბიდან არიან. მე ვიცი, რას ნიშნავს იცხოვრო სამშობლოსთან ახლოს, მაგრამ მაინც, მისგან ძალიან შორს იყო... იმედი მაქვს, რომ სამართლის სკოლაში, სისხლის სამართლის საერთაშორისო სასამართლოს 2008 წლის ომის გამოძიების შესახებ პროექტზე ვიმუშავებ - ეს ჩემი ოცნებაა.
რა თქმა უნდა, როცა ქართველებს ვხვდები, ამას აუცილებლად, სუფრა მოყვება. საბედნიეროდ, ქართველები ყველგან არიან!
Comments
Post a Comment
მადლობა კომენტარისთვის! | TSJ GROUP Tech |